Іван Чыгрынаў — пісьменнік, перакладчык, публіцыст, драматург, грамадскі дзеяч, народны пісьменнік Беларусі. Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1964 года.
   Нарадзіўся 21 снежня ў вёсцы Вялікі Бор Касцюковіцкага раёна Магілёўскай вобласці.
Іван Чыгрынаў яшчэ ў дзяцінстве захапіўся паэзіяй, спрабаваў пісаць вершы. Сваім настаўнікам у літаратуры ён лічыў Аркадзя Куляшова. Друкаваўся з 1952 года. Але пачаткам літаратурнай дзейнасці сам пісьменнік лічыў 1961 год, калі было апублікавана яго апавяданне «Праз гады».
   У 1965 годзе выйшаў у свет першы зборнік апавяданняў «Птушкі ляцяць на волю». Былі выдадзены зборнікі апавяданняў «Самы шчаслівы чалавек» (1967), «Ішоў на вайну чалавек» (1973), «Ці бываюць у выраі ластаўкі?» (1983) і інш. У іх адлюстроўваецца духоўная прыгажосць чалавека ў мірных і ваенных умовах.
   Асноўнай у творчасці пісьменніка стала тэма Вялікай Айчаннай вайны. Раманы «Плач перапёлкі» (1970), «Апраўданне крыві» (1976, за абодва атрымаў Літаратурную прэмію імя А. Фадзеева ў 1979), «Свае і чужынцы» (1983), «Вяртанне да віны» (1992) і «Не ўсе мы згінем» (1996) звязаны аднымі героямі і месцам дзеяння (вёска Верамейкі).
   Іван Чыгрынаў унёс значны ўклад у развіццё беларускай драматургіі. У цэнтры ўвагі перш за ўсё гістарычныя падзеі, выдатныя дзеячы беларускай гісторыі. Драма «Звон — не малітва» (1988) прысвечана полацкай князёўне Рагнедзе і яе сыну Ізяславу. П’еса «Прымак» (1994) і драматычная аповесць «Брат караля» (1995) пра беларускую дзяржаўнасць часоў ВКЛ.
   Сааўтар сцэнарыя шматсерыйнага тэлевізійнага фільма «Руіны страляюць…» (1970, з Іванам Новікавым, адзначаны Дзяржаўнай прэміяй Беларусі ў 1974 годзе).
   Паводле раманаў «Плач перапёлкі», «Апраўданне крыві», «Свае і чужынцы» рэжысёр І. Дабралюбаў на кінастудыі «Беларусьфільм» стварыў шматсерыйны телефільм «Плач перапёлкі» (1991).